Rock en loll band WC Experience uit Raamsdonksveer zingt in Brabants dialect:
'Wij zijn klaar voor 't hele grote werk'
Baarle – De heren van WC Experience doen de dingen op hun eigen manier. Als ik een afspraak wil maken voor een interview in Raamsdonksveer melden ze dat ze wel naar mij toe komen! De stoelen en de koffie worden goedgekeurd en het wordt toch een leuk interview. Want wat moet je verwachten van vijf jongens die overal een geintje van maken en de naam hebben alleen over pies en poep te zingen. "De naam WC Experience dekt de lading al lang niet meer" zegt Patrick Marcelissen, de grondlegger van de band. "Die naam hebben we in een halve minuut tijd verzonnen en nou zitten we er nog steeds mee. Als we 't konden veranderen en dezelfde naamsbekendheid konden houden zouden we het doen. We hebben de naam te zingen over pies en poep, daar zijn we wel mee begonnen maar dat doen we al lang niet meer. Wie onze nieuwste cd beluistert krijgt een heel ander beeld van ons. We zijn volwassener geworden." Op die nieuwste cd, die in juni verschijnt, zijn naast twee covers vooral eigen nummers te beluisteren.
door Jeanny Wouters ©
Ik praat met drie van de vijf bandleden: Patrick Marcelissen uit Raamsdonksveer (gitaar en zang), René van Rooij uit Oss (keyboard en accordeon) en Arjan van den Broek uit Baarle (gitaar). Arjan vervangt sinds kort gitarist Richard Maas uit Nuland. De andere bandleden zijn Peter Jansen uit Rosmalen (bas) en Raymond de Graaf uit Raamsdonksveer (drums). De heren hebben naast hun muzikale carrière allemaal nog een baan voor een paar dagen in de week. 15 Jaar bestaat de band nu, in wisselende samenstelling. Patrick Marcelissen is de enige die er van het begin af aan bij is.
Vur de gein
Hij vertelt over de totstandkoming van WC Experience, nu 15 jaar geleden. "We zaten op gitaarles, Richard Verschuren en ik, en we speulden wat samen. Vur de gein gingen we teksten maken op bestaande liedjes, covers dus in 't fèrs (Raamsdonksveers jw). Net zoiets als Normaal, Rowwen Hèze bestond toen nog niet. Eigenlijk was het wel uniek. Bevurbild 't liedje
Knocking on Heavens Door, dan zingen ze hi en dan zeeën wij high, hij zingt
high en daar hebben wij een liedje over gemaakt. Vrienden wilden bandjes, dus namen we het op op cassettebandjes. Toen wilden ze dat we gingen optreden, dat hebben we gedaan. En in 1993 maakten we een cd'tje." In 1989 bedachten ze de naam WC Experience; daarvoor noemden ze zich de Sandoelse vioolrockers, naar de wijk waarin zij woonden. "Maar dat vonden we te moeilijk, niet leuk genoeg." Inmiddels is de band verschillende keren van samenstelling veranderd, de laatste jaren schrijven René en Patrick de songteksten, en Raymond draagt ook zijn steentje bij. René bedenkt de woorden, de rijm; Patrick het verhaal. "Urst, dan hurden we een nummer op de radio en bedachten we een grappige tekst bij, we gingen erop doorborduren en schudden 't zo uit onze mouw. Nu zijn we ooit drie uur bezig met een tekst en gooien 'm dan weg" lacht René. "Ge moet heel erg opletten wa ge schrijft. Het is in het Nederlands en als er dan woorden als lul en neuken vallen, dan krijgde problemen. Veel ouders van kinderen vinden het shockerend, maar da zèn ze juist nie. Onze teksten zijn heel toegankelijk. In een gemiddeld rap nummer vinde meer seks dan in een seksboek en woorden die in een woordenboek niet terug te vinden zijn, maar dat is in het Engels..." Op hun nieuwste cd staat bijvoorbeeld wel een nummer over trammelant en ergernissen dat de titel kreeg:
ge kent vur mijn part allemaal 'nen dikke krijgen.
Feesttenten
De heren van WC Experience staan wekelijks voor uitverkochte volle tenten, vooral feesttenten, waar zij uitstekend een feestsfeer kunnen maken. "En ook op festivals" legt René uit. "Veul jong spul, maar 's avonds is het een publiek van 18 tot 40 jaar. Dan hebben we op het podium ook altijd leuke acts om de mensen te vermaken, vooral voor mensen die ons niet kennen." Patrick vervolgt: "Ik speel bijvoorbeeld voor Freddy Mercury en René is Pa va Lotti. Ik ben ook Elvis, met rubberen laarzen aan en dan zing ik over Blue suede shoes. En René is ooit Sugar Lee Hooper gewist, daor hoefde ie nie veul vur te doen." René legt snel uit dat ie veel is afgevallen... "Al drinkte nou cola of zeuvenup, dan hedde toch 'ne leuken aovend. Het spreekt iedereen aan, want er gebeurt veul" aldus Patrick. "We zijn heel blij dat we zo'n feesttent vol krijgen, maar we moeten nog heel hard aan de weg timmeren. Het interesseert niemand dat wij elke week zo'n tent vol hebben, daar wordt op neergekeken, een tent vol bier, die komen nie om te luisteren. Maar wij zijn klaar voor het hele grote werk. We zijn geen regionaal hobbybandje meer, maar werken met een professionele crew en zijn bezig met een eigen platenlabel en uitgeverij, een klein studiootje. Wij worre zakenman, we zitten boordevol ideeën."
Hilversum
Met platenmaatschappijen hebben ze slechte ervaringen. Patrick schetst hoe dat ging: "Het was eind 1994. We hadden twee cd's in eigen beheer uitgebracht en iemand uit Fèr had die naar de Steen en Been Show opgestuurd. Spijkerman vond 't leuk en draaide onze cd iedere week. Een platenmaatschappij ving dat op en die dachten 'die nemen we onder contract'. We hebben een compilatie cd gemaakt en vier jaar onder contract gestaan bij Bunny. Wij kwamen aan met een cassettebandje met 20 nummers, dan luisterden ze twee seconden, 'nee, spoel maar door'. De volgende cd wilden we zelf bepalen wat er op kwam en met wat bluffen lukte dat. We hebben er niks aan gehad aan die platenmaatschappij." René legt uit: "ze hebben een plugger in dienst in Hilversum, maar die deed niks. Nederlandse dj's zijn niet zo geïnteresseerd in Nederlandstalige muziek. As ge nie opgepikt wordt, worden er geen cd's meer gemaakt." Patrick weet nog dat ze in 2000 met een carnavalssingle binnenkwamen op 48 in de top 100 en doet na hoe zo'n diskjockey daar dan mee omgaat. Zo van 'ik geloof dat het in het zuiden weer carnaval wordt dus moeten we zoiets ook even draaien'. Verder hebben we alles zelf gedaan, reclame gemaakt, hun deden geen flikker." Het frustreert de heren ten zeerste dat werk van eigen bodem niet aan bod komt in Hilversum. "Van Madonna wordt alles gedraaid, ongeacht of het goed is. En bands als bijvoorbeeld De Kast, die hadden een vol Abe Lenstra stadion, waren al full prof in Friesland en in Nederland werden ze gewoon niet gedraaid. Dat heeft nog drie jaar geduurd, voordat
Neie Dei een hit werd."
Watt 'n Balle
Op creatieve wijze zijn ze onder het platencontract uitgekomen en nu maken ze weer cd's in eigen beheer. Heel bijzonder zijn de promotietoers die zij bedenken om hun cd te presenteren. Bij de laatste live cd bedachten ze ter promotie de 'Brabant plat toer'. Op een trailer reisden zij een hele dag door Brabant om op verschillende plaatsen de hele dag door mini concertjes te geven. "We hadden een steeds groter wordende groeiende staart mensen achter ons aan. In Almkerk stonden 500 mensen op ons te wachten, we konden er met de vrachtwagen gewoon niet bij en hebben het concert verplaatst naar twee straten verder." Het vroor die dag dat het kraakte en de drummer sloeg aan het eind van de dag door zijn drumstel heen. Maar hun stunt genereerde veel media aandacht. "Dit is wel uniek, dit heeft niemand ooit gedaan. Wij hebben dikwijls ideeën die 'n ander nie heeft" grinnikt René. "En bij de presentatie van de nieuwste cd kunnen ze weer iets verwachten" zegt Patrick met een geheimzinnige blik. Wat? Dat willen ze niet prijsgeven. Ze gaan in ieder geval zelf als ballen, als nerds en de 'foute' kleding is al uitgezocht
in een ouwe lullenwinkel. "Langs mijn stond iemand te passen die die kleren gewoon elke dag aandoet" lacht René. De cd heet
Watt 'n balle. Hij bevat twee covers en voor de rest zelfgeschreven nummers. Een van die nummers is
magde hier roken?. Ze zingen het even in koor en halen de shagbuil ter tafel. "Dat idee is snel geboren en tien minuten later hadden we een nummer, relatief simpel." Die eigen muziek is er gekomen op verzoek van fans staat in de flyer te lezen. "René is een echter rocker en ik ben meer voor het feest; we vullen mekaar mooi aan en schrijven zo samen de muziek" verklaart Patrick met een serieus gezicht.
Over het coveren van bestaande muziek met eigen teksten zeggen ze: "We betalen daar gewoon Buma/Stemra rechten over en melden op de cd wie de originele artiest is. Die beurt er dan ook van. Brian May ziet bijvoorbeeld op zijn Buma/Stemra afschrift staan
We will rock you 85 miljoen dollar en doaronder 85 dollarcent veur voile shitzooi van WC Experience. Wel stoer!" lachen ze.
Als de heren van WC Experience even later de straat uitrijden trekken ze wederom de aandacht, in hun grote zwart/witte Amerikaan.
Foto: WC Experience bestaat uit vijf muzikanten uit heel Brabant afkomstig en ze zingen in West-Brabants dialect, vaak eigen teksten op bestaande covers maar ook eigen nummers die vooral de jeugd aanspreken.