"We waren bang dat de omgeving haar zeer zou doen"
De deur zwaait al open, nog voor ik heb aangebeld. Agnes (KVO-lid) zat al te wachten, een beetje zenuwachtig net als haar dochter Patricia. Als de koffie is ingeschonken komt het hoge woord eruit. "We willen wel meewerken aan een artikel, maar liever niet met onze naam en foto erbij. We zijn wel open, willen het graag bespreekbaar maken, maar willen het niet aan de grote klok hangen."
"Omdat ik bang was voor een negatieve reactie heb ik er twee jaar mee rondgelopen, geworsteld met mezelf." Patricia (24) is lesbisch. Dat dit onderwerp nog niet overal even geaccepteerd is, blijkt wel uit de reactie van ouders van een kennis. Die zetten hun dochter het huis uit toen ze met dit nieuws kwam... Het is nog steeds een taboe, een dochter die lesbisch is of een homofiele zoon.
Kort in de kèr
De reactie van moeder Agnes op het nieuws dat Patricia van vrouwen houdt, was er een van opluchting. "Oh, is het dat maar. We dachten dat er iets veel ergers was. We merkten wel aan Patricia dat er iets was, ze was kort in de kèr, zo noemen wij dat. En ook haar zus reageerde zo. 'Is het dat? Dat had je echt wel kunnen vertellen.' Wij dachten zelf dat ze was aangerand of zo, zo'n houding had ze. We vonden het niet erg, het kind blijft het kind, ze verandert niet." Patricia herinnert zich dat, toen ze uiteindelijk al haar moed bij elkaar had geraapt en het nieuws thuis vertelde, haar moeder iets zei in de trant van: 'ik lees de Libelle en de Yes, ik weet hoe moeilijk het voor je is om dit te vertellen'. "Maar op zo'n moment valt wel heel hun verwachtingspatroon in duigen, dat realiseerde ik me heel goed."
Toen ze 18 jaar was merkte ze dat ze meer voor meisjes voelde dan voor jongens. Ze had wel vriendjes gehad, maar niet echt een relatie. "Het is allemaal geheim gegaan. Ik dacht wel, 'goh, hoe zouden mijn ouders reageren?' Maar ik kon het niet onder woorden brengen. Ik word ook verliefd, net als hetero mensen, dat is precies hetzelfde. Alleen is het bij mij een vrouw. Ikzelf verander er niet door." In haar omgeving heeft zij nog nooit negatieve reacties gehad. "Daar waren wij het bangst voor" springt Agnes in. "Dat denk je als ouder wel, nou gaat de omgeving haar zeer doen. Ze zit in een hokje, dat zal altijd zo blijven. Ik denk dat dat nooit zal veranderen. Het hoeft niet vind ik, het is zo kortzichtig. De persoon blijft de persoon." Omdat ze in een klein dorp wonen merken ze wel dat er toch snel geroddeld wordt. "Als ik bijvoorbeeld heel vaak bij een bepaalde familie op bezoek ga, dan doet al snel het gerucht de ronde dat ik een relatie heb met die vrouw. Terwijl andere vrouwen wel gewoon een vriendin kunnen hebben."
Opa en oma
"Ons mam maakt er ook grappen over. Dat had ik niet gedacht." Agnes neemt het inderdaad zoals het gekomen is. Dat er in hun directe omgeving meer lesbische stellen zijn heeft daar waarschijnlijk wel mee te maken.
Zoals Patricia moeite had met het vertellen van dit nieuws aan haar ouders, zo ervoer ook haar moeder dit toen zij zich afvroeg of en hoe ze het haar beste vriendin zou vertellen. "Ik zat er echt mee, hoe het te vertellen. Het is toch nog een taboe. Mijn vriendin die wat ouder is, reageerde heel positief. 'Och' zei ze 'daar sta ik echt niet van te kijken'. Dat is fijn, zulke reacties. Naderhand vind je daarin een bevestiging, waar maak je jezelf druk om. Niemand is negatief in de omgeving, zelfs opa en oma niet." Patricia vult aan: "Ik ken mensen die het bewust niet aan opa en oma vertellen om ze te sparen. Geen nieuwe zorgen in hun leven brengen."
"Je past niet in het plaatje huisje-boompje-beestje. Daarin stel je je ouders teleur. Opa en oma worden is moeilijker, je gaat de gekste dingen denken, omdat je er niet over kunt praten. Nu het uitgesproken is, is het een stuk makkelijker." Dat vindt moeder ook. "Ze heeft momenteel geen vriendin, en als er met kerst dan een stoel leeg is aan tafel zeg ik tegen haar: ga 's een vriendin zoeken! Het is gewoon hetzelfde."
Jeanny Wouters.©